Na twee leuke afscheidsfeestjes was het dan eindelijk zover. Op 23 augustus ging de wekker rond half 7. Na een snel ontbijt ben ik samen met mijn ouders en Evelien naar Schiphol vertrokken. Ik zou om 12.00 gaan vliegen dus we hadden tijd genoeg. Ik moest 8.5 uur vliegen naar Washington en vervolgens nog 1.5 uur vliegen naar Rochester.

Op Schiphol aangekomen hebben we eerst de koffers ingecheckt en zijn daarna nog naar een koffietentje geweest. Hierna was het dan echt tijd om te vertrekken. Na heel wat tranen, knuffels en kussen ben ik richting de douane gegaan. Het ging allemaal heel erg makkelijk. Hierna ben ik snel naar mijn gate gelopen, wat nog een half uur lopen was. Eenmaal bij de gate aangekomen kon ik al bijna boarden. En ja hoor, 10 minuutjes later zat ik aan boord. Het was het grootste vliegtuig waar ik ooit in gezeten had. Ik zat naast een oud heel lief Amerikaans stel. En schuin achter mij zat nog een Nederlands stel, wat erg gezellig was. Na een prima vlucht was ik op Washington aangekomen.

Op Washington moet je eerst langs wat balies voor vingerafdrukken enzovoorts. Daarna kon je je koffers ophalen, die je later weer moet inchecken. Maar terwijl ik mijn koffers pakte om ze weer weg te brengen, werd ik aangesproken door beveiliging. Ik moest de andere kant op, naar een of ander kamertje. Hier hebben ze al mijn koffers, laptoptas en handtas open gemaakt en flink doorzocht.. dit zorgde voor best wat oponthoud en ik vond het best wel irritant haha .. Toen ze eindelijk klaar kon ik dan ook eindelijk naar de douane. Dit ging ook wel redelijk. Ze waren alleen allemaal heel chaotisch.

Toen ben ik op zoek gegaan naar mijn gate, waar ik met de trein naar toe moest. Eenmaal aangekomen kon ik weer bijna direct boarden. Dit was maar een vlucht van 1,5 uur, dus het ging heel snel voorbij. Dit was dan weer het aller kleinste vliegtuig waar ik ooit in gezeten hebt. Er pasten maar maximaal 44 mensen in. Heel erg klein! Dit keer zat ik naast een Zweedse mevrouw. Maar zij sprak amper Engels waardoor we niet echt konden communiceren. Dat was wel jammer.

Eenmaal aangekomen op Rochester stond een gastgezin met wat andere mensen me op te wachten! Ze zijn allemaal heel erg aardig en hadden allemaal borden met ‘ Welcome Laura ‘ geknutseld ! Mijn eerste gastgezin bestaat uit een stel met drie dochters van 15,21 en 23 jaar oud.

Na wat gepraat te hebben ben ik uiteindelijk met mijn gastzusje en haar ouders naar een typisch Amerikaans restaurantje geweest. Alles is zo gigantisch groot. Na wat gegeten en gedronken te hebben zijn we naar huis gegaan. Uiteindelijk lag ik om 22.00 in bed, wat dus in Nederland 4.00 ’s nachts is. Het was een hele lange dag dus ik was erg moe en ben gelijk in slaap gevallen. (:

Na lekker uitgeslapen te hebben heb ik samen met Cathy ( mijn gastmoeder) Kali ( gastzusje) opgehaald van voetbal. In de vakanties beginnen hier de sporten op de scholen al. Ik ga morgen voor het eerst mee trainen met het volleybalteam. Ze trainen hier ook 5x per week dus dat wordt nog even wennen haha. Op 5 september is mijn eerste schooldag en dan beginnen de wedstrijden ook al.

Nadat we haar opgehaald hebben heb ik een snelle rondleiding door de school gekregen. Het is echt precies zoals je in films ziet: grote sportvelden, een grote gymzaal en een grote kantine. Overal is ook de mascotte te zien. Hier is de mascotte de Honeoye Bulldog.

Momenteel ben ik even alleen thuis, wat ook wel eventjes fijn is. Morgen krijg ik de buurt te zien. De mensen wonen hier allemaal zo gigantisch groot. Niet te vergelijken met waar ik vandaan kom haha.

Ik ben nu alweer nieuwgierig naar morgen!

Tot de volgende blog!

xxx